قصيدة / زى القمر سرحت بخيالى فى يوم وانا فى عز النوم.
وشفت حبيبى زى القمر فى وسط النجوم.
قلت لحبيبى ليه سايبنى وطالع فى العالى.
تعالى خلاص عرفت انك علية غالى. وصحيت من نومى لاقيت قلبى مليه الشوق.
وانا اللى عينى عمرها مابصت فوق
قلت ياقلبى مالك كدة للهموم شايل.
وانتى ياعين مال دمعك عالخدود سايل.
القلب قال من كتر شوقى للحبيب زادت دقاتى.
والعين قالت لما رأيت القمر نزلت دمعاتى.
قلت لحبيبى تعالى خليك هنا جمبى.
ريحنى وريح عينى وريح كمان قلبى.
سنين طويلة كنت أنا هنا بستناك.
وكأن روحى كانت غيبه معاك.
كنت عايش صحيح بس من غير روح
والقلب دايماً كانت ملياه الجروح.
لحد يوم عيونى مجت فى عينيك.
وايدى يادوب لمست ايديك.
عرفت ساعتها انك انت نصيبى.
وانت اللى باقى ليه من الدنيا حبيبى.
وبدعيلك الهى ربنا يزيدك.
واحتفل معاك كل عام بيوم عيدك.
ونفضل حبيب و حبيبه.
شعر / كمال البنا
ليست هناك تعليقات:
إرسال تعليق